Pomijając całą polityczną otoczkę i absurdalność tej sytuacji, rysuje się tu dość przerażający obraz.
Bo oto jedziecie sobie za granicę w tym czym innym celu, macie wypadek, trafiacie do szpitala gdzie teoretycznie powinni wam uratować życie, w końcu za coś płacicie ubezpieczenie na taką ewentualność.
A tu nagle szpital decyduje, że nie warto was ratować, bo mają ludzi czekających na organy, więc was pokroją na części. Bo tak im pasuje i na rękę jest, mimo braku zapytania o waszą zgodę. I teraz...
Władze szpitala mają totalną wyjebkę na sprzeciw waszej najbliższej rodziny.
Władze szpitala mają totalną wyjebkę na to, że służba zdrowia z waszego rodzimego kraju chce na własny koszt was zabrać do siebie i tam leczyć.
Władze szpitala mają totalną wyjebkę na jakieś szczególne zabiegi zagranicznego rządu (paszporty, interwencje MSZ, konsulatu, cuda na kiju).
Władze kraju, w którym jest ten szpital, również mają na to wszystko powyżej totalną wyjebkę.
Czy to nie jest dowód na to, że postęp cywilizacyjny i wartości europejskie idą w stronę upadku a nie rozwoju? Bo to akcja rodem z totalitarnego ustroju, gdzie nie liczy się życie jednostki.
@Trokopotaka: Przy niedotlenieniu mózgu - zwłaszcza tak długim - powstają w mózgu nieodwracalne zmiany. Nawet jeśli jakimś cudem by się wybudził (co było bardzo mało prawdopodobne), byłby warzywem do końca życia. Zrozumiała to nawet żona.
Odpowiedz
Zmodyfikowano
1 raz.
Ostatnia modyfikacja:
28 stycznia 2021 o 15:57
@Kajothegreat: Ja doskonale rozumiem, że to był przypadek beznadziejny, na który bez prawdziwego cudu nic zaradzić nie było można.
Piję raczej do tego, że skoro byli chętni tego człowieka przy życiu utrzymywać w placówce dla osób w takim stanie warzywnym (niezależnie jaki sens to ma z pragmatycznego punktu widzenia) to ta decyzja powinna być uszanowana. Natomiast przeznaczenie kogoś żywego na organy powinno być ostatecznością, kiedy faktycznie nie ma żadnego szpitala, który zechce taką osobę przy życiu podtrzymywać, a nie na odwrót.
@Trokopotaka: To też jest kwestia sporna - żona bowiem nie miała nic przeciwko odłączeniu go od aparatury. Rodzina mieszkająca w Polsce z kolei kategorycznie żądała transportu do Polski... Cóż, jednak wcześniej wyrok sądu zapadł.
Pomijając całą polityczną otoczkę i absurdalność tej sytuacji, rysuje się tu dość przerażający obraz. Bo oto jedziecie sobie za granicę w tym czym innym celu, macie wypadek, trafiacie do szpitala gdzie teoretycznie powinni wam uratować życie, w końcu za coś płacicie ubezpieczenie na taką ewentualność. A tu nagle szpital decyduje, że nie warto was ratować, bo mają ludzi czekających na organy, więc was pokroją na części. Bo tak im pasuje i na rękę jest, mimo braku zapytania o waszą zgodę. I teraz... Władze szpitala mają totalną wyjebkę na sprzeciw waszej najbliższej rodziny. Władze szpitala mają totalną wyjebkę na to, że służba zdrowia z waszego rodzimego kraju chce na własny koszt was zabrać do siebie i tam leczyć. Władze szpitala mają totalną wyjebkę na jakieś szczególne zabiegi zagranicznego rządu (paszporty, interwencje MSZ, konsulatu, cuda na kiju). Władze kraju, w którym jest ten szpital, również mają na to wszystko powyżej totalną wyjebkę. Czy to nie jest dowód na to, że postęp cywilizacyjny i wartości europejskie idą w stronę upadku a nie rozwoju? Bo to akcja rodem z totalitarnego ustroju, gdzie nie liczy się życie jednostki.
Odpowiedz@Trokopotaka: Przy niedotlenieniu mózgu - zwłaszcza tak długim - powstają w mózgu nieodwracalne zmiany. Nawet jeśli jakimś cudem by się wybudził (co było bardzo mało prawdopodobne), byłby warzywem do końca życia. Zrozumiała to nawet żona.
OdpowiedzZmodyfikowano 1 raz. Ostatnia modyfikacja: 28 stycznia 2021 o 15:57
@Kajothegreat: Ja doskonale rozumiem, że to był przypadek beznadziejny, na który bez prawdziwego cudu nic zaradzić nie było można. Piję raczej do tego, że skoro byli chętni tego człowieka przy życiu utrzymywać w placówce dla osób w takim stanie warzywnym (niezależnie jaki sens to ma z pragmatycznego punktu widzenia) to ta decyzja powinna być uszanowana. Natomiast przeznaczenie kogoś żywego na organy powinno być ostatecznością, kiedy faktycznie nie ma żadnego szpitala, który zechce taką osobę przy życiu podtrzymywać, a nie na odwrót.
Odpowiedz@Trokopotaka: To też jest kwestia sporna - żona bowiem nie miała nic przeciwko odłączeniu go od aparatury. Rodzina mieszkająca w Polsce z kolei kategorycznie żądała transportu do Polski... Cóż, jednak wcześniej wyrok sądu zapadł.
Odpowiedz