Jest na to bardzo prosty test, który każdy może przeprowadzić w domu.
Wystarczy rozsypać na blacie stołu odrobinę mąki lub podobnej sypkiej substancji, a następnie rzucić na nią jakiś lepki przedmiot np. kawałek masła czy plastelinę.
Następnie należy odczekać 5 sekund i sprawdzić, czy po podniesieniu będzie brudne z tego co rozsypaliśmy. Jeżeli tak, to bakterie też by zdążyły "przeskoczyć".
Kolejną próbę robimy dla 4, 3, 2 i 1 sekundy. Jeżeli wyjdzie nam ten sam wynik, musimy zacząć podnosić bardzo szybko, tak by zmieścić się w ułamkach sekund.
Tym sposobem przekonamy ile czasu potrzebują faktycznie bakterie.
Wszystko zależy od powierzchni. Branie wszystkiego na chłopski rozum niekoniecznie da nam prawidłowy wynik. Posól taśmę klejącą odrobiną mąki i zrób ten sam test. Też przeskoczy na plasterek szynki? Na poziomie bakterii oddziaływanie jest zupełnie inne i to, co dla nas jest lepkie niekoniecznie będzie lepiej absorbować bakterie. Jest na ten temat trochę zaawansowanych badań i wyniki wcale nie są oczywiste. Dla człowieka różnica między stalą i brązem jest znikoma, a dla bakterii ogromna.
@ZONTAR: Generalnie zgadzam się, tyle tylko, że temat dotyczy bajek o 5ciu sekundach i jedzeniu. Nikt nie je stalowych sztabek, a większość produktów żywnościowych ma wilgotną lub tłustą powierzchnię, która łapie drobnoustroje jak lep.
@Trokopotaka: Jeśli mamy się odnosić do domowych mądrości, to trzeba też to rozważać pod kątem szkodliwości. Przecież nie mówimy tu o zasadach w laboratorium, a zwykłym jedzeniu i możliwości zatrucia się czymś z podłogi.
Ja wychodzę z założenia, że większość bakterii obecnych na podłodze jest też we wszystkich innych miejscach, nasze dłonie zwykle ich dotykają i przenoszą je na jedzenie. Tak więc sam upadek na podłogę niewiele zmieni.
Swoją drogą, wyczytałem gdzieś ciekawą historyjkę. Wiesz dlaczego na naszych dworach zaczęto smarować chleb masłem? Aby lepiej było widać brud i łatwiej było zebrać go z odrobiną masła zachowując pieczywo. To było w czasach częstych zatruć, gdy służba zazwyczaj jadała w ruchu, a nie przy stole i zdarzało się upuścić pajdę chleba na posadzkę.
Jest na to bardzo prosty test, który każdy może przeprowadzić w domu. Wystarczy rozsypać na blacie stołu odrobinę mąki lub podobnej sypkiej substancji, a następnie rzucić na nią jakiś lepki przedmiot np. kawałek masła czy plastelinę. Następnie należy odczekać 5 sekund i sprawdzić, czy po podniesieniu będzie brudne z tego co rozsypaliśmy. Jeżeli tak, to bakterie też by zdążyły "przeskoczyć". Kolejną próbę robimy dla 4, 3, 2 i 1 sekundy. Jeżeli wyjdzie nam ten sam wynik, musimy zacząć podnosić bardzo szybko, tak by zmieścić się w ułamkach sekund. Tym sposobem przekonamy ile czasu potrzebują faktycznie bakterie.
OdpowiedzWszystko zależy od powierzchni. Branie wszystkiego na chłopski rozum niekoniecznie da nam prawidłowy wynik. Posól taśmę klejącą odrobiną mąki i zrób ten sam test. Też przeskoczy na plasterek szynki? Na poziomie bakterii oddziaływanie jest zupełnie inne i to, co dla nas jest lepkie niekoniecznie będzie lepiej absorbować bakterie. Jest na ten temat trochę zaawansowanych badań i wyniki wcale nie są oczywiste. Dla człowieka różnica między stalą i brązem jest znikoma, a dla bakterii ogromna.
Odpowiedz@ZONTAR: Generalnie zgadzam się, tyle tylko, że temat dotyczy bajek o 5ciu sekundach i jedzeniu. Nikt nie je stalowych sztabek, a większość produktów żywnościowych ma wilgotną lub tłustą powierzchnię, która łapie drobnoustroje jak lep.
Odpowiedz@Trokopotaka: Jeśli mamy się odnosić do domowych mądrości, to trzeba też to rozważać pod kątem szkodliwości. Przecież nie mówimy tu o zasadach w laboratorium, a zwykłym jedzeniu i możliwości zatrucia się czymś z podłogi. Ja wychodzę z założenia, że większość bakterii obecnych na podłodze jest też we wszystkich innych miejscach, nasze dłonie zwykle ich dotykają i przenoszą je na jedzenie. Tak więc sam upadek na podłogę niewiele zmieni. Swoją drogą, wyczytałem gdzieś ciekawą historyjkę. Wiesz dlaczego na naszych dworach zaczęto smarować chleb masłem? Aby lepiej było widać brud i łatwiej było zebrać go z odrobiną masła zachowując pieczywo. To było w czasach częstych zatruć, gdy służba zazwyczaj jadała w ruchu, a nie przy stole i zdarzało się upuścić pajdę chleba na posadzkę.
Odpowiedz