Czyli jak teraz jakaś firma wpadnie na pomysł jeszcze lepszego złącza USB-D(upa), które np. będzie mniejsze, okrągłe (dzięki czemu, he he, WKŁADANIE DO DZIURY będzie jeszcze prostsze) i bardziej odporne na zanieczyszczenia to nie będą mogli go zastosować bo dyrektywa? Ja rozumiem chęć ochrony środowiska i inne pierdu pierdu, ale czy poza micro USB, USB-C i tym applowskim wejściem robi się jeszcze jakieś inne? 3 rodzaje to tak dużo?
@joypad: Myślę, że chodzi o to, by jedną ładowarką można było naładować dowolny telefon czy podobne urządzenie elektroniczne. O ile specjaliści z UE mają zwykle pomysły kompletnie oderwane od rzeczywistości, ten akurat jest dobry. U mnie w domu np. każdy ma do swojego telefonu inny rodzaj ładowarki. Ujednolicenie tego nikomu krzywdy nie zrobi.
@Trokopotaka: Jeśli ładowarka jest z kablem to z reguły dołączany jest też kabel X <-> USB (żeby podłączyć do kompa). Część producentów stosuje rozwiązanie ładowarki bez kabla, gdzie trzeba do niej wetknąć końcówkę USB a z drugiej strony wsadzasz do telefonu - i w sumie takie rozwiązanie jest lepsze od wymuszania jednego wejścia.
Tak czy inaczej, jak wspomniałem - są jakieś 3 standardy kabelków. Micro USB stosuje się nie tylko do telefonów, ja w ten sposób ładuje np. słuchawki bezprzewodowe czy lampkę do roweru. Łącznie w domu mam - uwaga - dwie ładowarki do ładowania telefonów i reszty pierdół elektronicznych. Tak z głupa się spytam - czy jest jakaś firma poza Applem, która stosuje inne wejścia w telefonach niż USB-C i micro USB i która nie jest jakimś chinczykiem z udziałem rynkowym na poziomie 0.003%? Bo mam wrażenie, że ta standaryzacja już dawno temu nastąpiła. Kiedyś wejścia na drukarkę, mysz i joysticki podłączało się różnymi złączami, a teraz wszystko wtyka się w jedno USB. Z telefonami jest tak samo.
@joypad: USB-C jest w zasadzie standardem minimalnym i standaryzuje tylko dwie rzeczy:
1. Fizyczną formę gniazda i wtyczki.
2. Pinout, tj. wyprowadzenia, czyli na których stykach jest zasilanie (4 wyprowadzenia), na których jest masa (4), na których prowadzona jest komunikacja USB 1.x/2.0 (2×2), które są parami różnicowymi (4×2), kanał boczny (2), którymi prowadzona jest negocjacja protokołu komunikacyjnego i zasilania oraz detekcja przyłączenia (2).
Głównym „poszkodowanym” w wyniku tego wcale nie jest Apple. Poza standardami powyżej, USB-IF ustandaryzowało też protokoły zasilania. Apple od dawna korzysta z Power Delivery, w tym także na złączu Lightning (jeśli ładowarka ma gniazdo USB-C) i działa z ładowarkami każdego producenta.
Dużo bardziej „poszkodowani” są producenci telefonów z Androidem, jak Samsung (który opracował własną wersję Power Delivery, czyli SFC), Huawei (Fast Charge i SuperCharge), i producenci, którzy wdrożyli QuickCharge od Qualcomma, bo ich telefony ładowały się szybko wyłącznie przy użyciu ich ładowarek i tylko oni korzystali z zamieszania na rynku.
Czyli jak teraz jakaś firma wpadnie na pomysł jeszcze lepszego złącza USB-D(upa), które np. będzie mniejsze, okrągłe (dzięki czemu, he he, WKŁADANIE DO DZIURY będzie jeszcze prostsze) i bardziej odporne na zanieczyszczenia to nie będą mogli go zastosować bo dyrektywa? Ja rozumiem chęć ochrony środowiska i inne pierdu pierdu, ale czy poza micro USB, USB-C i tym applowskim wejściem robi się jeszcze jakieś inne? 3 rodzaje to tak dużo?
Odpowiedz@joypad: Myślę, że chodzi o to, by jedną ładowarką można było naładować dowolny telefon czy podobne urządzenie elektroniczne. O ile specjaliści z UE mają zwykle pomysły kompletnie oderwane od rzeczywistości, ten akurat jest dobry. U mnie w domu np. każdy ma do swojego telefonu inny rodzaj ładowarki. Ujednolicenie tego nikomu krzywdy nie zrobi.
Odpowiedz@Trokopotaka nie mają. A jeśli ‚zwykle mają’ to nie będzie najmniejszym problemem podanie kilku przykładów.
Odpowiedz@Trokopotaka: Jeśli ładowarka jest z kablem to z reguły dołączany jest też kabel X <-> USB (żeby podłączyć do kompa). Część producentów stosuje rozwiązanie ładowarki bez kabla, gdzie trzeba do niej wetknąć końcówkę USB a z drugiej strony wsadzasz do telefonu - i w sumie takie rozwiązanie jest lepsze od wymuszania jednego wejścia. Tak czy inaczej, jak wspomniałem - są jakieś 3 standardy kabelków. Micro USB stosuje się nie tylko do telefonów, ja w ten sposób ładuje np. słuchawki bezprzewodowe czy lampkę do roweru. Łącznie w domu mam - uwaga - dwie ładowarki do ładowania telefonów i reszty pierdół elektronicznych. Tak z głupa się spytam - czy jest jakaś firma poza Applem, która stosuje inne wejścia w telefonach niż USB-C i micro USB i która nie jest jakimś chinczykiem z udziałem rynkowym na poziomie 0.003%? Bo mam wrażenie, że ta standaryzacja już dawno temu nastąpiła. Kiedyś wejścia na drukarkę, mysz i joysticki podłączało się różnymi złączami, a teraz wszystko wtyka się w jedno USB. Z telefonami jest tak samo.
Odpowiedz@joypad: USB-C jest w zasadzie standardem minimalnym i standaryzuje tylko dwie rzeczy: 1. Fizyczną formę gniazda i wtyczki. 2. Pinout, tj. wyprowadzenia, czyli na których stykach jest zasilanie (4 wyprowadzenia), na których jest masa (4), na których prowadzona jest komunikacja USB 1.x/2.0 (2×2), które są parami różnicowymi (4×2), kanał boczny (2), którymi prowadzona jest negocjacja protokołu komunikacyjnego i zasilania oraz detekcja przyłączenia (2). Głównym „poszkodowanym” w wyniku tego wcale nie jest Apple. Poza standardami powyżej, USB-IF ustandaryzowało też protokoły zasilania. Apple od dawna korzysta z Power Delivery, w tym także na złączu Lightning (jeśli ładowarka ma gniazdo USB-C) i działa z ładowarkami każdego producenta. Dużo bardziej „poszkodowani” są producenci telefonów z Androidem, jak Samsung (który opracował własną wersję Power Delivery, czyli SFC), Huawei (Fast Charge i SuperCharge), i producenci, którzy wdrożyli QuickCharge od Qualcomma, bo ich telefony ładowały się szybko wyłącznie przy użyciu ich ładowarek i tylko oni korzystali z zamieszania na rynku.
Odpowiedz