U nas by się nie przyjęło z innego powodu. U nas, od planu do realizacji mijają długie miesiące. Śnieg dawno by się stopił i żadnych zmian w projekcie by nie naniesiono. No i projekt jest przyjmowany do realizacji z gotowym budżetem - a ten zależy m.i. od długości i kształtu ścieżek. Zanim więc zacznie się robić w parku ścieżki, trzeba dokładnie wykalkulować ile na nie będzie potrzeba materiałów, więc jakakolwiek modyfikacja "dla dobra ludzi" jest już spóźniona, bo budżet jest zamknięty w momencie startu inwestycji.
No jak ma się kasę na robienie czegoś 2-3 razy to tak można robić. Proponuje też by zamiast ścieżek zalać wszystko betonem wtedy nie będzie żadnych ścieżek i każdy będzie chodził jak będzie chciał...
Naprawdę chyba jest to wynik edukacji z serii kawałów o kolorowaniu drwala na maturze, żeby architekt po ciężkich egzaminach wstępnych, 5 latach studiów, roku praktyki w biurze projektowym i 1,5 roku na budowie oraz zdaniu trudnych egzaminów z prawa budowlanego musiał sprer*** nawet ścieżki.
Naprawdę te ścieżki w parkach to musi być jakaś technika laserowa dana przez obcych...
Myślę, że średnio rozgarnięty inżynier by sobie poradził z rozplanowaniem parku w taki sposób by żadne ścieżki w śniegu nie były potrzebne. Niestety u nas myśl architektoniczna prawie nie istnieje. I nikt nie myśli na żadnym etapie budowy by to było dla kogoś praktyczne. I dlatego jednego roku robi się nawierzchnie, drugie roku kanalizacje a trzeciego roku tramwaje. Bo nas stać na robienie 3 razy tego samego...
I w finlandii widać to samo. Robią na odpier***ol a później patrzą jak będzie w miarę dobrze i przerabiają.
1. Piesi nie mają kwalifikacji do planowania przestrzeni. W konsekwencji źle chodzą.
2. Złe chodzenie należy ukarać, by chodzili dobrze.
3. Ponieważ piesi chodzą po złej nawierzchni nie przygotowanej do chodzenia, może im się stać krzywda.
4. Ponieważ pieszym chodzącym po złej nawierzchni może się stać krzywda, należy zastosować obiekty chroniące pieszych przed ich krzywdą - to jest barierki, słupki połączone łańcuchami.
5. Jeżeli ktoś utwardzi źle zaplanowaną ścieżkę dokona samowoli. Samowole też są niebezpieczne.
6. Ponieważ samowole są niebezpieczne, to należy je rozebrać na koszt wykonawcy, którego dodatkowo należy też ukarać.
PS. Ścieżka zwiększa długość i powierzchnię, ponieważ wymija barierki z obu stron. Nie dość, że nadal jest niebezpiecznie, to jeszcze brzydko. A nie aż tak daleko obok chodnik - zarośnięty, bo nieużywany.
U nas by się nie przyjęło z innego powodu. U nas, od planu do realizacji mijają długie miesiące. Śnieg dawno by się stopił i żadnych zmian w projekcie by nie naniesiono. No i projekt jest przyjmowany do realizacji z gotowym budżetem - a ten zależy m.i. od długości i kształtu ścieżek. Zanim więc zacznie się robić w parku ścieżki, trzeba dokładnie wykalkulować ile na nie będzie potrzeba materiałów, więc jakakolwiek modyfikacja "dla dobra ludzi" jest już spóźniona, bo budżet jest zamknięty w momencie startu inwestycji.
OdpowiedzNo jak ma się kasę na robienie czegoś 2-3 razy to tak można robić. Proponuje też by zamiast ścieżek zalać wszystko betonem wtedy nie będzie żadnych ścieżek i każdy będzie chodził jak będzie chciał... Naprawdę chyba jest to wynik edukacji z serii kawałów o kolorowaniu drwala na maturze, żeby architekt po ciężkich egzaminach wstępnych, 5 latach studiów, roku praktyki w biurze projektowym i 1,5 roku na budowie oraz zdaniu trudnych egzaminów z prawa budowlanego musiał sprer*** nawet ścieżki. Naprawdę te ścieżki w parkach to musi być jakaś technika laserowa dana przez obcych... Myślę, że średnio rozgarnięty inżynier by sobie poradził z rozplanowaniem parku w taki sposób by żadne ścieżki w śniegu nie były potrzebne. Niestety u nas myśl architektoniczna prawie nie istnieje. I nikt nie myśli na żadnym etapie budowy by to było dla kogoś praktyczne. I dlatego jednego roku robi się nawierzchnie, drugie roku kanalizacje a trzeciego roku tramwaje. Bo nas stać na robienie 3 razy tego samego... I w finlandii widać to samo. Robią na odpier***ol a później patrzą jak będzie w miarę dobrze i przerabiają.
Odpowiedz1. Piesi nie mają kwalifikacji do planowania przestrzeni. W konsekwencji źle chodzą. 2. Złe chodzenie należy ukarać, by chodzili dobrze. 3. Ponieważ piesi chodzą po złej nawierzchni nie przygotowanej do chodzenia, może im się stać krzywda. 4. Ponieważ pieszym chodzącym po złej nawierzchni może się stać krzywda, należy zastosować obiekty chroniące pieszych przed ich krzywdą - to jest barierki, słupki połączone łańcuchami. 5. Jeżeli ktoś utwardzi źle zaplanowaną ścieżkę dokona samowoli. Samowole też są niebezpieczne. 6. Ponieważ samowole są niebezpieczne, to należy je rozebrać na koszt wykonawcy, którego dodatkowo należy też ukarać. PS. Ścieżka zwiększa długość i powierzchnię, ponieważ wymija barierki z obu stron. Nie dość, że nadal jest niebezpiecznie, to jeszcze brzydko. A nie aż tak daleko obok chodnik - zarośnięty, bo nieużywany.
Odpowiedz